عید سعید غدیر خم
ای نگار روحانی خیــز و پــرده بـالا زن در ســرادق لاهـــوت کــوس لا و الاّ زن در تــرانــه مـعــنـی دم ز سـرّ مـــولا زن وانــگــه از غـــدیــر خــم بــادۀ تــولاّ زن تا زخود شوی بیرون زین شراب روحانی در خم غدیر امروز باده ای به جـوش آمد کز صفای او روشن جان بـاده نـوش آمــد وان مــبشّر رحــمت بـاز در خـروش آمـد کان صنم که ازعشاق بُرده عقل و هوش آمد با هـیــولی تــوحیــد در لـبــاس انــســانی عقل و وهم کی سنجــد اوج کبــریایش را جان و دل چه سان گویند مدحت و ثنایش را گر رضای حق جویی رو بجو رضایش را هـرکه در دل افـــزود رأیـــت ولایـش را همچو خواجه بتــواند دم زد از مسلمــانی |